Wybujała roślinność, łatwy dostęp do pokarmu i korzystny mikroklimat panujące zarówno w łęgu jak i grądzie stanowią idealne miejsce do życia dla zwierząt. Wiele z nich to gatunki chronione.
Bogatka zwyczajna, bogatka, sikora bogatka (Parus major) - gatunek niewielkiego, częściowo wędrownego ptaka z rodziny sikor (Paridae). Największa z europejskich sikor. Zamieszkuje od Atlantyku po Pacyfik rozległe obszary Europy, północno-zachodniej Afryki i umiarkowaną oraz cieplejszą strefę Azji prócz najwyższych gór. W Polsce rozpowszechniony w całym kraju, ale najliczniej gnieździ się w starych, widnych lasach liściastych i mieszanych. Sezon lęgowy bogatki trwa od końca kwietnia do początku lipca. Bogatka gnieździ się w przeróżnych miejscach: dziuplach, budkach lęgowych, opuszczonych gniazdach oraz innych, antropogenicznych miejscach – wywietrznikach, żywopłotach, nawet w pozostawionym czajniku lub skrzynce na listy. Jeśli para nie może znaleźć odpowiedniego drzewa na założenie gniazda na cały sezon jest wyłączona z procesu reprodukcyjnego, więc próbuje szukać różnych lokalizacji i zasiedla nawet nietypowe przedmioty, w których potem wychowuje swe potomstwo. Istotna jest jednak wielkość otworu wlotowego. Zbyt szerokie nie zabezpiecza odpowiednio gniazda. Składa dużo (6 - 14) białych pokrytych rdzawymi plamkami jaj. Maja dwa lęgi w roku. Jaja wysiadywane są przez okres 13–14 dni przez samicę. W szczytowym okresie sezonu rodzice mogą odbyć ponad 1000 lotów do gniazda w trakcie 16-godzinnego dnia. Pisklęta, gniazdowniki, opuszczają gniaz- do po 15–21 dniach. Przez 3 tygodnie przebywania potomstwa w gnieździe samiec pomaga partnerce w jego dokarmianiu. Rodzina przebywa ze sobą jeszcze przez 3 kolejne tygodnie. Pożywienie bogatki stanowią owady, pająki i inne bezkręgowce, a zimą pokarm roślinny – nasiona, owoce. Poszukuje też jajeczek i larw owadów ukrytych w szczelinach gałęzi. Potrafi zjeść w ciągu minuty 24 owady lub ich jaja. Może też sięgać po padlinę większych zwierząt. Przy niedoborze pokarmu bogatki potrafią upolować i zjeść drobne kręgowce, takie jak małe nietoperze i inne ptaki śpiewające. Na terenie Polski bogatka jest objęta ścisłą ochroną gatunkową.
Kowalik zwyczajny - bargiel (Sitta europaea) - gatunek niewielkiego, osiadłego ptaka z rodziny kowalików (Sittidae). Zamieszkuje Eurazję oraz północno-zachodnią Afrykę. Jako jedyny spośród patyków europejskich potrafi chodzić po pniach drzew lub skałach głową w dół. Wówczas zaczepia na nierównościach pazury swych silnych palców. Doskonale się wspina. Nie potrafi wykuć dziupli, ale może najwyżej kilkoma dobrze wymierzonymi uderzeniami mocno wbić nasiono w szparę w korowinie. Jest to sposób na chowanie zapasów na wypadek gorszej zasobności terenu w pokarm. Kowalik jest ruchliwy i zwinny, ale zachowuje przy tym ostrożność. Nie jest to ptak zbyt towarzyski. Lot kowalika jest bardzo szybki i ma falisty tor. Choć sam nie tworzy stad, to zimą można go spotkać w stadach mieszanych z innymi ptakami. Razem szukają pokarmu i wzajemnie ostrzegają się przed drapieżnikami. Zimą wraz z sikorkami przylatuje w pobliża siedzib ludzkich. Często się odzywa i robi to głośno. Najchętniej lęgnie się od maja do czerwca w dziuplach wykutych przeważnie przez dzięcioły. Jeżeli wybrana dziupla ma zbyt duży otwór, samica potrafi pomniejszyć go, używając gliny, błota i iłu. Gliną wygładza też nierówności dziupli. W kwietniu składa 5–8 jaj o średnich wymia- rach 20×15 mm. Jaja wysiadywane są przez okres 14 do 16 dni przez samicę. W tym czasie samiec karmi partnerkę. Po wykluciu potomstwo, jest karmione przez oboje rodziców. Pisklęta opuszczają gniazdo po 22 do 24 dniach. Zjada najliczniej występujące gatunki owadów, ich larwy, pająki i inne bezkręgowce, zimą nasiona i drobne owoce, również duże nasiona drzew liściastych i iglastych, zbóż takich oraz słonecznik, orzechy laskowe, orzechy włoskie, żołędzie, nasiona bukowe.